"خودشیفتگی" یا (Narcissism)، یک نوع اختلال روانی است که در آن شخص فقط دنیای درون و خواسته های خودش را درست و بر حق می‌داند و چشم و گوشش بر همه چیز کور و کر است به جز علایق خودش.

این یک اختلال روانی بسیار خطرناکی است که به درجات مختلف در کودکان، افراد عصبی، دیکتاتورها، جنایتکاران و دیوانگان دیده می‌شود.

این افراد تصوری توهمی از خود دارند، فکر می‌کنند یک آدم بسیار خاص و ویژه هستند و با دیگران تفاوت اساسی دارند.

این افراد در راه رسیدن به خواسته‌هایشان هیچ چیزی برای‌شان اهمیت ندارد، از دیگران سوءاستفاده می‌کنند و برای‌شان مهم نیست چه کسی آسیب می‌بیند، آن‌چه مهم است فقط خواسته‌های خودشان است.

همچنین این افراد نیاز شدیدی به تحسین و ستایش دارند، دوست دارند دائما دیگران از آن‌ها تعریف و تمجید کنند.

یکی دیگر از ویژگی‌های افراد خودشیفته این است که از تحقیر و سرزنش اطرافیان‌شان لذت می‌برند.

خودشیفتگی معمولا یک نوع مکانیسم دفاعی برای کاهش اضطراب ناشی از احساس حقارت ناخوداگاه است.

معمولا هرچه فرد بیشتر در ناخوداگاه خود احساس حقارت کند، بیشتر سعی می‌کند از طریق خودشیفتگی و خودخواهی، خود را از این رنج و عذاب نجات دهد.

افرادی که در کودکی بیش از حد توسط والدينشان تشویق و یا تحقیر می‌شوند ممكن است در بزرگسالی به خودشیفتگی مبتلا شوند.

عمر هیچ انسانی به اندازه‌ی تحمل خودشیفتگی دیگران، دراز نیست...
این را هرگز فراموش نکنید.